Maandag 31 juli
Vanmorgen op tijd ontbeten in het hotel. Dit was eigenlijk veel te duur (duurder dan het diner van gisteren), maar we wilden niet, net als de vorige keer, tot halverwege de middag zoeken om eten te vinden.
We waren om 10.00u in Yosemite Park, toen viel het bij de ingang nog mee met de drukte. In het park was het wel wat drukker en we moesten een aantal parkeervelden voorbij voordat we konden parkeren.
We bleken 1 bushalte van de Lower Yosemite Fall trail (waterval route) te zijn en dit was net de route die we wilden gaan lopen, omdat deze vrij eenvoudig was en naar de waterval ging.
Eerst even navraag gedaan bij een tentje waar twee rangers zaten om iedereen wegwijs te maken. Gelukkig deden we dat, want de bus maakte zijn rondje precies andersom en dan kon het wel 1,5 uur duren voordat we er waren. We konden ook kiezen om te gaan lopen en dat zou een kwartiertje duren.
We kozen voor het laatste, ging bij mij niet helemaal soepel, maar gelukkig stopten we regelmatig, omdat Koen op iedere rots die we tegenkwamen even moest klimmen.
De waterval was spectaculair, maar vooral een hele koele plek om te zijn, heerlijk! Lydia en Koen gingen nog even naar de rotsen in het water en wij bleven heerlijk in de schaduw en in de koelte van de waterval wachten.
Terug wilden we de bus in eerste instantie pakken, want nu was het maar één halte, maar het was zo druk, dat we toch besloten om het stukje ook weer terug te lopen.
Tegen de tijd dat we bij de auto waren hadden we wel weer trek en dus naar een restaurant in de buurt (Ahwanee hotel) gereden.
Daar stond overal valet parking dus onze auto en sleutel afgegeven, kaartje gekregen en onze auto werd voor ons geparkeerd. We moesten binnen 3 uur terug zijn met 10 dollar en dan kregen we de auto weer terug!
Bij het restaurant kregen we te horen dat we ongeveer 15-20 minuten moesten wachten op een tafel, maar na 40 minuten is Robert maar eens gaan vragen hoe het zat. Toen werd er meteen een tafel schoongeveegd en met stoelen geschoven en toen hadden we plotseling een plek, vreemd! We waren ook niet de enige die zo lang moesten wachten.
Het eten was lekker (Robert had een burger, ik een salade en Lydia en Koen pretzels) en we waren nog ruim op tijd voor de auto (met 10 dollar).
Op de terugweg hebben we nog naar de Old Big Oak gezocht, want dat is een oude grote eik waar een bus doorheen kan rijden.
De wandelroute hiernaartoe hebben we wel gevonden, maar was 4 mile (ongv. 6,5 km) en leek redelijk stijl dus dat hebben we maar niet meer gedaan.
Om 17.00u terug in het hotel en daar ook weer gegeten.